Partita for Winds and Percussion werd gecomponeerd in opdracht van het Fonds voor de Scheppende Toonkunst. De componist zelf zegt er het volgende over.
Het eerste deel, Instrada, werd al in 1989, tijdens het Internationales Jugend Musiktreffen, uitgevoerd in de opera van Bayreuth als openingsstuk van een concert van Nederlandse muziek. Kenmerkend is het speelse karakter met sterke dynamische contrasten en vitale ritmiek. In de volgende delen, enige jaren later ontstaan, wordt het compositorisch materiaal uit het eerste deel telkens anders uitgewerkt. Structureel is in alle delen het principe van de gulden snede toegepast.
In het Adagio geven de solistische houtblazers, ondersteund door een staccato basmotief, reliëf aan de langzame beweging. Het dansante karakter van het centrale Scherzo komt tot uitdrukking in de prominente rol van het slagwerk. In het Recitativo vinden dialogen plaats tussen de instrumentale groepen tegen een achtergrond van verschuivende akkoorden. Het laatste deel is een soort Toccata, met snelle en markante tutti-unisonofiguren, waar na enoge tijd een naar vierstemmigheid leidende onderstroom het muzikale gebeuren naar een evenwichtig slot voert.